Suche Igłowanie – Dry needling
Suche igłowanie zwane akupunkturą kliniczną to nowoczesna metoda fizjoterapeutyczna polegająca na wkłuciu igły akupunkturowej w miejsce punktu spustowego (MPPS) czyli takiego punktu na mięśniu, który ma zaburzoną motorykę (bolesny „guziczek”).
MPPS to nic innego jak nadwrażliwe miejscaw obrębie hipertonicznego pasma mięśnia szkieletowego lub powięzi mięśnia, które pod wpływem nacisku reagują tkliwością oraz bólem
o charakterze promieniującym lub rzutowanym (rozchodzącym się według określonego schematu). Punkty te, wyczuwalne w postaci guzków, pojawiają się zazwyczaj w mięśniach narażonych na przeciążenie i towarzyszą nadmiernie napiętym pasmom włókien o grubości od 1 mm do 4 mm.
Drażnimy taki punkt igłą, jeśli wywołujemy tym lokalny skurczi ból rzutowany, to mamy pewność, że trafiliśmy w punkt spustowy.
Metoda suchego igłowania jest bezpieczna pod warunkiem, że wykonuje ją fizjoterapeuta po uprzednim szkoleniu. Suche Igłowanie stosujemy przy dolegliwościach mięśniowo-powięziowych, bólach głowy, karku, barku i innych, gdzie przyczyną jest :
- przeciążenie mięśni
- stres
- stany po urazach i zabiegach operacyjnych
- schorzenia narządów wewnętrznych
- nieodpowiednie odżywianie
ZASTANAWIASZ SIĘ JAK TO DZIAŁA?:
Celem suchego igłowania jest natrafienie na wszystkie bądź większość wrażliwych zakończeń nerwowych znajdujących się w punkcie spustowym. Drażnienie igłą tych zakończeń wywołuje impuls, który przechodząc przez rdzeń kręgowy, trafia do włókien mięśniowych napiętego pasma, wywołując bezwarunkowy odruch, jakim jest lokalny skurcz mięśniowy. Prowadzi to do rozluźnienia, przerwania „błędnego koła bólowo-napięciowego”, a ostatecznie uśmierzenia bólu.
CZY BĘDZIE BOLAŁO?
Bolesność związana z igłowaniem utrzymuje się od jednego do dwóch dni po terapii. Czasami czas ten może się wydłużyć do 3-4 dni. Zazwyczaj odczuwana jest w miejscu poddawanym terapii i bliskim jego sąsiedztwie, rzadko w strefach promieniowania charakterystycznych dla danego punktu. Ból po zabiegowy swoim charakterem przypomina pojawiające się po dużym wysiłku siłowym mikrourazy potocznie zwane „zakwasami”.
Biorąc pod uwagę fakt występowania bolesności po terapii, zabiegi planuje się z uwzględnieniem aktywności pacjenta czy sportowca (charakter pracy, zawody), tak aby nie stanowiła utrudnienia w ich wykonywaniu. Odczucie bólu jest kwestią indywidualną, dlatego każdy będzie odczuwał skutki terapii mniej lub bardziej nieprzyjemnie. Aby złagodzić bolesność po samej igłoterapii, w trakcie wizyty stosuje się również techniki manualne, takie jak masaż głęboki, pozycyjne rozluźnianie, czy też poizometryczną relaksację. Suche igłowanie nigdy nie powinno stanowić jedynego elementu terapii, a raczej technikę pomocniczą.
Aby nie wystąpiło ryzyko zakażenia, do zabiegu wykorzystuje się sterylnie zapakowane igły akupunkturowe jednokrotnego użytku. Nie ma możliwości, by po terapii igła została użyta ponownie, ponieważ jest wyrzucana do specjalnego pojemnika przeznaczonego na odpady medyczne. Dodatkowo terapeuta oczyszcza przed wkłuciami skórę pacjenta, a sam zakłada rękawiczki jednorazowe.
Wskazania do igłoterapii:
- rwa barkowa
- bóle dolnego odcinka kręgosłupa, okolice stawów krzyżowo biodrowych, pozorna rwa kulszowa
- napięciowe bóle głowy
- zespół cieśni podbarkowej
- łokieć tenisisty
- zapalenie rozścięgna podeszwowego, ostroga piętowa
- ograniczenie ruchomości po długotrawałym unieruchomieniu
- kolano biegacza, syndrom pasma biodrowo – piszczelowgo
- zaburzenia kontroli motorycznej
PRZECIWSKAZANIA:
- fobia na igły
- dzieci
- unikamy okolic żylaków, cyst, ran
- ciąża
- zastosowanie wcześniej środków p/bólowych
- choroby psychiczne
- brak zgody pacjenta
Wyróżnikiem metody suchego Igłowania jest to, że możemy dotrzeć do mięśnia głębiej położonego, do którego nie dojdziemy technikami bardziej powierzchniowymi.
Po terapii można zaobserwować natychmiastową redukcję bólu rzutowanego, zwiększenie zakresu ruchu, poprawny wzorzec aktywacyjny mięśni oraz normalizację środowiska chemicznego w danej okolicy. Suche igłowanie zmniejsza także uwrażliwienie centralne i peryferyjne.